अबोलीचा फास

सावली हलली अन् तिचा भास झाला
ग्रीष्मात क्षणभर सरींचा भास झाला

निर्जन बनात एकटाच होतो खरा
पण हृदयाला तिचा स्पर्श खास झाला

कळले नाही दोघांस कधी हळूहळू
लटका रुसवा अबोलीचा फास झाला

पुन्हा कशाला त्या आठवणी ‘आमोद’
जीवाला आता पुरेसा त्रास झाला