थोडीशी घेऊ दे

मला माझीच भेट घेऊ दे

आज जरा थोडीशी घेऊ दे

चेहर्‍यांच्या गर्दीत घुसमटलो आहे

एकटक क्षितिजापार पाहू दे

गोंगाट कोलाहलापासून दूर

मनातच एक छानसे गाणे गाऊ दे

भडक रंगांना खोल खोल बुडवून

स्तब्ध अंधाराचा थांग लावू दे

मग येईनच मी पुन्हा माणसात

आज जरा थोडीशी घेऊ दे

पुन्हा एकदा

पुन्हा एकदा मन पाखरू झाले

हूरहूर काहूर मन बावरू झाले

पुन्हा एकदा आले आभाळ दाटून

थेंब भुई थुईथुई मन नाचरू झाले

पुन्हा एकदा येई झुळुक हवीशी

अल्लड हुल्लड मन वासरू झाले

पुन्हा एकदा कोणी भेटे अचानक

धुंद बेधुंद मन अनावरू झाले

आताशा कळेना

आताशा कळेना हे का असे व्हावे

ऊठसूट मन आठवणींमागे धावे

निमित्त व्हावे मग ’दुनियादारी’चे

अन् खोल आतून कोणी हुंकारत जावे

फोटोमधे जरी दिसती सारे तेच चेहरे

गेले कुठे ते हेच कोणा ना कळावे

जीवलग मैत्रीचे घट्ट बहुपेडी धागे

संवादाविना का असे उसवत जावे

गोळा करू जाता जशी निसटते वाळू

हात ’आमोद’चे रिते रितेच उरावे